Berg en dal, 10 oktober 2009

 

Het was de derde keer dat Willem het hier deed. De ultraloop van 60 km in samenwerking met sv de LAT, door

het mooie natuurgebied rondom berg en dal, Nijmegen, enz.

Ondanks het voorspelde slechte weer stonden er toch 41 deelnemers aan de start.

Na een korte toespraak gingen de lopers van start. De weersgoden waren ons gunstig gezind en de lopers

konden genieten van de mooie omgeving. Maar toen de eerste deelnemers binnen­waren, opende de hemel zijn

sluizen en kwam het met bakken naar beneden. Sommigen moesten echt even schuilen, terwijl anderen het amper

opgemerkt hadden, misschien liepen ze net voor of achter de bui aan.

Ook dit jaar moest wel eens gezocht worden naar het goede weggetje, sommigen hebben zich veel verlopen.

Jan Nabuurs, toch een ervaren loper zou je denken, was meer als een uur extra onderweg (zonder bijbetaling overigens).

De bepijling was wel goed, maar de regen kreeg de schuld. Ook de groepslopers gingen wel fout, maar ze kletsten

te veel, dachten ze zelf. En die ene loper uit Munster-Geleen kon de snelweg niet vinden, moest wel op de route blijven.

Uiteindelijk is toch iedereen weer teruggekomen naar het uitgangspunt, de een nog enthousiaster als de ander.

De omgeving, de route, de zwaarte, het was allemaal precies goed. Nou ja, behalve die regen dan, maar die was

na een douche al gauw vergeten.

De tijd werd geregistreerd, foto uitgezocht en dan de oorkonde maken. Intussen gingen de lopers douchen en daarna

konden ze die oorkonde afhalen bij schoonmama.

Zij informeerde nog even hoe het met de loper gegaan was, 60 km is voor haar een hele afstand. Op een gegeven moment

hoorde ik het volgende:

xxx heeft zijn diploma niet meegenomen.

Maak je maar geen zorgen, die is douchen en dan komt ie het ophalen.

Ok.

De volgende loper komt. Zegt ze: heb je al gedoucht??

Nee, dat was ik ook niet van plan.

O, dan ook geen oorkonde.

Ik lag dubbel van de lach.

Nou, toen kwam het. Ik had me al een beetje verwonderd dat velen zo lang bleven hangen. Plotseling werd ik door vriend Henk

midden in de zaal en in het zonnetje gezet. Kreeg mooie kado’s en champagne, omdat ik die 1000 loopjes had gedaan.

Dat was natuurlijk wel leuk, maar. Och je snapt het wel. Zo veel aandacht.

Al met al was het een geweldige dag. Ik kijk er graag op terug en verheug me al op Limburgs Zwaarste, wat mijn volgende loopje is.

Tot dan.