Herfstloop Berg en Dal over 61,5 Km.
De laatste ultraloop van de 4 Jaargetijden vriendschapsloop
is nu verledentijd.
Op zaterdag 13 Oktober stonden ondanks diverse afmeldingen nog
19 deelnemers
(17 lopers en 2 loopsters) aan de start voor een grote ronde rond het
zevenheuvelen gebied
rond om Groesbeek, Mook , Berg en Dal en Malden. De parkoersbouwers
hadden
venijnige beklimmingen ingebouwd en aan de markering moest men ook zichtbaar
eerst
nog wennen. Bijna iedere loper (ook menig wandelaar die 1,5 uur eerder mocht
starten)
heeft zich wel eens verlopen, maar ja dat hoort er bij en niemand die hier
over klaagde.
Want wat een geweldig weer hadden wij die dag, volop zon en bijna
windstil verder
nog de uitstekende LAT verzorging. Ik zelf heb ook genoten van deze
dag ook kon ik
alleen maar jaloers toekijken.
Thijs Roest kwam als eerste binnen, gevolgd door Frans
Cobben en iets later Ton Peters,
daarna kwam het kwartet in de samenstelling van
Ria, Prisca, Roger en Henk die Willy
weer hadden ingehaald. Bram, Koos, Jos en Melchior
volgden vrij snel en even later
kwam onze Belg Ludo over de meet gewandeld. Thomas
won het Duitse duel met Günter
naar deze wilde Theo niet alleen laten, tussen dit
tweetal liep nog Henk Prins die zijn
tweede ultra liep, nu kwam Jan-
vandaag geweldig gedaan heeft. Laatste was
Henri, hij had zich ook enige keren verlopen
maar bleef ruim voor binnen de 9 uur.
Van mijn kant een groot compliment aan alle
deelnemers. De oorkonden gaan zo snel
mogelijk nog de deur uit.
Voor mij waren alle 4 lopen meer als geslaagd en door de
vraag wat nu …. van de lopers
heb ik besloten om als ik de accommodatie rond krijg
op 19 April 2008 Bijna Limburgs
mooiste (de zwaarste ultraloop van Nederland, mag
ik wel zeggen) over 70 km. en ruim
2000 hoogte meters en minimaal 700 trappen (alleen
525 in Landgraaf) te houden, verder
de ronde van Amsterdam op 5 Juli. Over Berg en
Dal wil ik eerst jullie mening horen, de
organisatie van sv De LAT heeft jullie deelname
ten zeerste gewaardeerd en rekent op
een van jullie kant positief geluid en dan ben
ik weer de sigaar, het ligt aan jullie.
Het eind klassement zal ik deze week nog op
mijn site zetten, ik dank jullie allemaal
voor het komen en hoop jullie bij de volgende
lopen ook weer te mogen begroeten
_________________________________________________________________________
Vrienden,
>>
>> via onderstaande link kunnen jullie precies zien waar, wat en hoe wij
>>
afgelopen zaterdag gelopen hebben
>> http://www.ttsm.com/tripview.php5?t=4391&c=b12bca3022766f8817cb9c5bafbc48d6a1733adf&invite
>>
>>
Met de zoom slider links onder zo ver mogelijk naar rechts krijg je het
>> een en
ander behoorlijk in detail te zien. De afspeel snelheid kun je het
>> beste op 50x
zetten.
>>
>> Ik vond het erg leuk om met jullie mee te mogen lopen. Mijn verslagje
is
>> af en volgt later. Ik wil nog even en paar foto's van Willem lenen.
>>
>> Groeten,
>>
>>
Henk
-
>>
p.s. Willem ik kon in het archief niets vinden.
Beste Willem,
Bij deze mijn verslagje van de Herfsttocht. Ik heb net de foto's gezien op je site. Leuk! Het was ook weer een prachtige tocht, waarbij we natuurlijk ook mazzel hadden met het weer. Ik zou de tocht nog wel een keer willen lopen. Als je met die gedachte speelt, dan geef ik me bij deze op.
Willem, nogmaals hartelijk bedankt voor je initiatief voor de 4-
Ik zie je op 19 april en wens je sterkte met de voorbereiding voor de Limburgloop.
Met vriendelijke groeten,
Henri Thunnissen
-
Halo Willem,
Het was weer super zaterdag in Berg en Dal. Knap dat je zo'n mooi weer
had geregeld. Ik heb genoten van de mooie bossen, bergen, velden en heide. In het
begin hier en daar wat moeite met het parcours maar gelukkig bracht Jan Willem ons
steeds weer terug op het juiste pad ! Geinig dat je soms de bordjes ook moest lezen
om de goede afslag te nemen (1e ronde scherp linksaf, 2e ronde flauw linksaf..),
het was tenslotte een wandeltocht. Dank aan je vrienden van de LAT voor het aanleggen
van het prachtige parcours, de vriendelijke en perfecte verzorging (heb zelfs een
Vla-
Jammer dat je maar een keer in je leven 50 wordt,
Groeten,
Jos
-
hallo Willem,
Dank voor de mooie loop in Berg en Dal.
Mooie schakeringen herfstkleuren, paddestoelen,
schotse hooglanders, heidevelden en veel gezelligheid. Het was heel mooi.
Het startnummer
wat je zo mooi gemaakt hebt, (met een geplastificeerde foto van het kalf van een
schotse hooglander op de heide), doet nu dienst als mok-
Want hoeveel grappen er ook waren of het een zelfportret van jou is, het is te leuk
om weg te gooien.
Op het startnummer staat 1e ultra-
Eerste
???
groeten,
Prisca
-
Hallo Henk et al,
Wat leuk om te zien waar we geweest zijn. Heel attent dat je het stuurt Henk!
Het
was een leuk looprondje, met prachtige schakeringen herfstkleuren, heide, paddestoelen
en mooie schotse hooglanders. En het gezelschap was prima.
Voor mij is dit ook het
mooiste startnummer wat ik ooit gehad heb.
fijn weekend nog,
Prisca
-
> lieber Willem,
> auch die letzte Etappe der von dir veranstalteten
> "4Jahreszeiten-
>
war wieder anspruchsvoll.
> Super wetter, gute Verpflegung und immer von dir
> beobachtet,
mussten wir uns wieder anstrengen, um
> diese 61..Km durchzustehen.
> Ich habe mich
bei allen Läufen sehr wohl gefühlt!!!
>
> Das schöne und nützliche Geschenk zum Abschluss,
>
konnte nun wirklich keiner erwarten.
>
> Gratulation Willem,alle 4 Läufe waren superklasse
>
Vielleicht kriegst du das nochmals hin
>
> viele Grüße
> Günter
-
Beste Willem,
Zoals ik al in mijn verslag schreef zie ik het helemaal zitten als volgend jaar de herfstloop rond Berg en Dal weer wordt georganiseerd. Voor mij is dit een echte aanvulling op het programma en als je hem organiseert doe ik 100% zeker mee.
Wat de Limburgloop betreft zou ik het niet erg vinden om wat meer te betalen voor deelname. De reis naar Limburg toe en de verblijfskosten liggen voor mij toch al veel hoger. Dus of ik nu 15, 25 of 35 euro moet betalen dat maakt mij niet uit. Als het dit jaar niet lukt om de accomodatie gratis te krijgen of andere kosten hoger uitpakken, moet je dat gewoon verwerken in de deelnamekosten. Het kost wat het kost.
Heb jij eigenlijk al eens meegedaan aan de marathon van Helgoland? Helgoland is dat
rotsige mini-
Willem, nogmaals bedankt voor alle moeite die je hebt genomen om dit jaar de 4-
Met vriendelijke groeten,
Henri Thunnissen
-
hallo Willem,
Dank voor de mooie loop in Berg en Dal.
Mooie schakeringen herfstkleuren, paddestoelen,
schotse hooglanders, heidevelden en veel gezelligheid. Het was heel mooi.
Het startnummer
wat je zo mooi gemaakt hebt, (met een geplastificeerde foto van het kalf van een
schotse hooglander op de heide), doet nu dienst als mok-
Want hoeveel grappen er ook waren of het een zelfportret van jou is, het is te leuk
om weg te gooien.
Op het startnummer staat 1e ultra-
Eerste
???
groeten,
Prisca
-
Hallo Willem,
eind december 2006 hoorde ik jou tijdens de Sylvester marathon in Meerssen bij toeval
vol gloed de vierjaargetijdenloop aankondigen. Nou ja bij toeval, niet dat je zachtjes
pleegt te praten.... Omdat ik van natuurlopen hou in andere gebieden dan waar ik
normaliter train, vooral als heen-
Bovendien vind ik totaalklassementen erg leuk, het brengt mij als -
Maar natuurlijk kon ik in de verste verte niet bevroeden dat het mij gegeven zou
zijn als eerste in jouw klassement te finishen. Vooral omdat ik sinds begin juli
met een vervelende liesblessure te kampen heb, m'n eerste serieuze blessure sinds
40 jaar. Zeker, ik realiseer me ten volle dat er in de totaal rangschikking steeds
minder concurrenten overbleven omdat ze niet met alle wedstrijden mee wilden-
Het leven houdt niet op bij 50 Willem, wilde ik maar zeggen.
Anyway, het landschapslopen is mij goed bevallen. Ik heb Nederland van een weer andere
kant gezien, heb relaxed kunnen lopen en af en toe een praatje kunnen maken met wandelaars.
In mijn vrije tijd ben ik ook nog nordic-
Mijns inziens hebben dit soort lopen een grote toekomst. Op een gegeven moment heb je het wel een beetje gehad met die drukke, nerveuze wedstrijdloopjes. Daarom hoop ik van harte dat jij en anderen hiermee doorgaan, in welke vorm dan ook. Niet dat het zeker is dat ik weer met alles meedoe, want eigenlijk ben ik zo'n type die bij voorkeur niet ergens voor de tweede keer aan de start verschijn. Er zijn nog zoveel andere interessante ervaringen op te doen. Ik vrees nu al met grote vreze dat ik me er bij neer moet leggen dat mijn leven te kort zal zijn om alles te doen wat ik van plan ben.
Bedankt voor de tijd die je hierin hebt gestopt om het ons mogelijk te maken 4 x lekker te lopen.
Koos Rademaker
4 jaargetijdenloop Berg en Dal 13 oktober 61,5 km.
Met Theo Cl naar Berg en Dal mee
kunnen rijden, daar aangekomen een hoop bekende gezichten van de voorgaande Willem’s
jaargetijden lopen.
De weervoorspelling was gunstig en het zou een prachtige herfstdag
worden.
De start was iets later door enkelen net-
Na tien minuten
vormden Prisca, Henk, Roger en ik de kopgroep. Het leek of we de eerste 10 km rondjes
liepen en steeds dezelfde paadjes omhoog moesten. De eerste verzorgingspost ( 13
km) bereikten we na 1 uur en 15 minuten. Hier stond Willem ons op te wachten en werden
we ( ik als zandzak volgens Willem ) apart op de foto gezet.
Tot hier was het pijltjes
volgen gemakkelijk, maar bij het 14de km punt was het opletten omdat we hier al eerder
geweest waren en moesten we de weg omhoog volgen. Veel wandelaars kwamen we op dit
stuk tegen, ook met stokken die we moesten ontwijken.
Rond de 20ste km liepen we
over een stenen Romeins pad (volgens Roger) Duitsland binnen. Het 25ste km rustpunt
bereikten we in twee en een half uur, de dropjes en boterham met kaas smaakte goed.
Toen liepen we een stukje over het Pieterpad en via de Zevenheuvelenweg en een begraafplaats
kwamen we bij een oude spoorwegovergang uit. De rode markering gaf aan dat we rechts
moesten, helaas kwamen we bij de laatste verzorgingspost uit (54 km punt).
De eerste
keer verkeerd en ongeveer een km terug de route op.
Hier kwamen we dezelfde wandelaars
tegen die we eerder ingehaald hadden. In de buurt van het volgende rustpunt waar
we Willem zouden zien liepen we verkeerd, maar niet als enige ook 2 wandelaars en
Ria konden de juiste weg niet vinden. Na de weg gevraagd te hebben liepen we in tegengestelde
richting naar het verzorgingspunt. Onderweg hierheen bleken 3 lopers w.o.Ton en Thijs
wel goed gelopen te hebben.
In het vierde uur maar 5 km van de route afgelegd, daarna
ging het een hele tijd beter. In de bossen met mooie vennetjes liep ik een stuk vooruit
met een aardig tempo over de glooiende paden. Het 42ste km rustpunt in 4 uur 50.Hierna
kwam de Mookerheide met runderen op het pad die ik wandelend voorbij liep. Je weet
maar nooit.
Ook twee keer moest er een metalen hekje genomen worden, waar volgens
mij dikke mensen vast zouden kunnen komen zitten. Voor de tweede maal de Mookerheide
op met een uitzichttoren als richt-
Na deze pauze volgde er een lang
asfaltfietspad. De twijfel sloeg toe bij mij en liep terug naar het begin van het
fietspad waar gelukkig een aankomende wandelaar riep dat het het juiste fietspad
was van een km. Bij het laatste rustpunt waar ik 3 uur eerder al was kwamen de andere
4 lopers/loopsters weer bij elkaar. De laatste km’s liepen we gezamenlijk naar de
finish in totaal 7 uur en enkele minuten.
Totaal aantal markeringen 301, dus gemiddeld
iets meer dan 200 meter per markering. Het vinden van de goede kleedkamer na afloop
viel voor mij niet mee.
Alle 4 de tochten deelgenomen en 3 volbracht. Deze 3 tochten
over 183 km in 21 uur en 47 minuten. Totaal 230 km van de 250 km in ongeveer 29 uur.
Veel dank aan Willem en de organisatie van de Lat voor het mogen deelnemen aan deze
schitterende tochten.
Willy Jonkers
Zonder bananen over de bergen.
Afgelopen zaterdag liep ik de laatste loop van de 4-
In de voorbereiding had ik
een behoorlijke Monnikentocht (60 km) en een matige 50 km van Winschoten gelopen.
Na Winschoten was ik mijn motivatie voor het lopen weer even helemaal kwijt. Dat
resulteerde in 1 training (10 km in 44 minuten) in de 5 weken tussen Winschoten en
Berg en Dal. Wel heb ik in die periode heel wat afgefietst, maar veel slechter voorbereid
kan je niet aan de start staan. Mijn verwachtingen waren dus niet erg hoog gespannen.
Doel was uitlopen met een tijd binnen de limiet en natuurlijk zoveel mogelijk genieten
van de route.
Na de start loop ik voorin, zelfs even als koploper. Het gaat dan ook
naar beneden. Bij de eerste klimmetjes zak ik vanzelf terug. Er zitten veel steile
beklimmingen in de route, met vaak daarna ook weer steile afdalingen. Heel veel onverhard,
met van die paadjes waar je goed moet opletten waar je je voeten neerzet. Je moet
overigens ook goed op de route letten. In het begin gaat het een paar keer mis, maar
ben ik snel weer ‘’en route’’. Na 5 kwartier ga ik toch twijfelen of alles wel klopt.
Volgens de route die ik van internet had geplukt, moest ik allang in Duitsland zijn.
Een kwartier later ben ik bij de eerste verzorgingspost en blijkt dat we een nieuwe
route lopen, met een extra lus in het begin. Na de eerste post volgt een loodzwaar
maar ook bloedmooi deel waarin bewezen wordt dat Nederland niet vlak is, om Bram
van der Bijl maar eens te citeren. Zo rond de 20 kilometer staat Willem Mutze op
de top van een helling die mij enthousiast aanmoedigt en roept: “Ik had je toch gezegd
dat het zwaar was!”
Ik weet de meeste lopers inmiddels voor mij, maar Günther Meinhold
en Theo Cloosterman zitten in ieder geval nog achter me. De Duivelsberg herinner
ik mij nog van het PieterROGPad en valt na al die andere steile beklimmingen eigenlijk
heel erg mee. Ik loop Duitsland in en weer uit op weg naar de 25 km verzorgingspost,
die ik in 3.10 bereik. Na mij uitgebreid te hebben gelaafd ga ik op weg naar Groesbeek.
In het open veld is het best warm. Voor Groesbeek loop ik weer een stukje dat ik
ken van het PieterROGPad, met mooi uitzicht op Groesbeek en het Reichswald. Wandelde
ik in het begin alleen de steile stukken, nu wandel ik ook de vlakkere stukken. Alleen
hellingafwaarts loop ik nog hard.
Na Groesbeek zit ik op de helft, die ik net boven
de 4 uur bereik. Als ik mij niet teveel verloop moet een tijd onder de 9 uur makkelijk
lukken bedenk ik mij en loop prompt verkeerd. Ik neem de 25-
In het mooie Zevendal staat op bijna 42 kilometer een verzorgingspost.
Net zoals alle andere verzorgingsposten goed voorzien, maar helaas voor mij hebben
ze geen bananen. De eerste helft van een wedstrijd is dat geen probleem, dan willen
boterhammen en koek(jes) ook nog wel. Maar verderop in de tijd krijg ik dat simpelweg
niet meer naar binnen. Alleen bananen krijg er dan nog in. Met nog bijna 20 kilometer
en 3 uur en 6 minuten te gaan wandel ik verder over de Mookerheide, met de Schotse
Hooglanders van de foto van ons startnummer. Af en toe kijk ik even om, om te genieten
van het mooie uitzicht. Eigenlijk zou je daar meer tijd voor moeten nemen, maar ik
weet dat die er niet is Voor mij lopen 2 snelle wandelaars die ik goed kan bijhouden
over de Heumense-
Op de weg terug naar het Noorden hebben Melchior Ram en ik het over
de zwaarte van de tocht. We zijn het erover eens dat het een zware loop was, haast
even zwaar als die in Limburg. Als ik de wandelverslagen op de site van sv de Lat
lees, hebben de wandelaars het ook over een zware tocht. Ik ben eigenlijk wel benieuwd
naar de hoeveelheid hoogtemeters van de Herfsttocht. Als ik een voorzichtige schatting
maak kom ik op 1250 meter. Maar misschien had een van de deelnemers een horloge met
hoogtemeter of weet de organisatie dat.
Op de vraag van Henk Prins of de wedstrijd
volgend jaar ook weer kan worden hardgelopen, zei Willem dat als er voldoende belangstelling
was er mogelijkheden lagen. Nou Willem ik geef me bij deze op, want ook deze loop
is weer een pareltje!
Maar eerst volgend jaar op 19 april de bergloop in Limburg.
Henri
Thunnissen
Het langste verjaardagsfeestje ter wereld is voorbij.
Vorig jaar in oktober haalde ik tijdens de Röntgenlauf na een paar kilometer Willem
Mütze in. Willem werd helemaal uit zijn concentratie gehaald door mijn vriendelijke
“Hallo Willem”. Van de schrik bekomen riep hij “Hé Henk ik ga iets leuks organiseren”.
Ik dus op de rem en even met Willem gepraat. Toen lanceerde Willem het schitterende
idee om ter gelegenheid van zijn 50ste verjaardag en zijn 25 jaar actieve atletiek
beoefening een 250 kilometer lang loopfeest te gaan organiseren. Impulsief als ik
ben heb ik mij dan ook meteen aangemeld. Zodoende had ik nog een kleine 60 kilometer
voor de boeg waarin ik alle tijd kreeg om mij af te vragen waarin ik nu weer door
mijn grote klep verzeild was geraakt.
Uiteraard had ik weer niet goed geluisterd;
ik had begrepen dat die 250 kilometer in 4 aaneensluitende dagen gelopen zouden worden.
Niets is minder waar: in de winter stonden de Limburgse heuvels op het programma,
in de lente het strand van Castricum, in de zomer “stadten” in Amsterdam en in de
herfst de heuvels rond berg en Dal. Dus en genieten van de vierjaargetijden en van
vier totaal verschillende facetten van al het moois dat Nederland te bieden heeft.
Dit
is hopelijk de laatste keer dat ik moet toegeven dat ik enorme spijt heb (“had ik
maar zoveel haren op mijn hoofd als ik spijt heb”) van het feit dat ik de Rotterdam
marathon verkoos boven het strand van Castricum. Dus nogmaals: ik geef het toe, ik
ben een zwakkeling; 2 keer 60 kilometer strand (Texel en Castricum) en een marathon
in één week is teveel voor mij.
Dus nu op naar….. de finale of het toetje?
Op de vrijdagavond
voor de loop had ik nog een lange rustige duurloop willen doen. Bij nader inzien
heb ik toch maar besloten om de gehele vrijdagavond te besteden aan het zoeken naar
het stroomkabeltje van mijn TomTom. Onvoorstelbaar hoeveel uren plezier zo’n klein
kabeltje je kan bezorgen. Optimaal voorbereid kon ik dus zaterdagmorgen om 6:15 uur
vertrekken om Roger Kempinski in Sittard op het station op te pikken. Mede dankzij
het feit dat Roger extra vroeg opgestaan was en een gigantische hoeveelheid extra
sterke koffie had gemaakt, hadden wij een zeer voorspoedige en heel aangename reis
naar Berg en Dal. Om 8:15 arriveerden wij bij de tennisclub. Toch mooi dat ik ook
eens op een tennisbaan kom. Omdat iedereen zo aardig was om in de straat in de buurt
te gaan parkeren kon ik mooi mijn auto precies voor de deur zetten. Perfect begin
van een schitterende dag dus.
Willem zat magistraal achter zijn p.c. zat magistraal
aan een tafeltje dus.t in de buurt te gaan parkeren kon ik mooi mijn auto precies
voor de deur zetten. aan een tafeltje in de kantine. De prachtige persoonlijke startnummers
werden weer bij het arriveren van de lopers gemaakt. Er zijn trouwens mensen die
vinden dat de foto op de startnummers deze keer wat minder goed leek dan bij de andere
lopen uit de 4 jaargetijden serie.
Geleidelijk aan kwamen de deelnemers binnen. Dus
was er weer volop gelegenheid om even bij te praten en zodoende op de hoogte te blijven
van de meest recente ontwikkelingen en avonturen in ultraland. Prisca Vis had een
proefdruk van het boekje de Ultraloper III meegebracht. Dus had ik het genoegen om
dit in te zien. Het woord boekje is in dit verband op zijn zachts uitgedrukt een
zeer schromelijk understatement. Dit is een boek met hoofdletter B dat naar mijn
bescheiden mening op het nachtkastje van iedere (ultra)loper thuis hoort. Het ziet
er werkelijk perfect uit en de stukjes die ik snel even gelezen heb maakten het voor
mij moeilijk om het boekje terug te geven. Helaas moet ik nog tot medio november
wachten tot het officieel uitkomt. nturen in ultraland.iOngeduld is helaas een eigenschap
waar ik meer dan genoeg van heb.
Dit loopje is een wandeltocht van de LAT, waaraan
wij als ultralopers deel mogen nemen. Ik vindt dit nog steeds prachtig dat wij mee
mogen genieten van de inspanningen die zij zich getroost hebben. Het lijkt mij voor
een organisatie ook bijna niet te doen om voor een beperkt aantal ultralopers een
route van 60 kilometer (of meer) helemaal te bepijlen.ele Mij valt steeds meer op
dat de wandelaars erg veel oog hebben voor natuurschoon en dat hun tochten hierop
uitgezocht zijn. Ik ben uiteraard gaarne bereid om hiervan volop mee te genieten.
Uiteindelijk stonden er 19 lopers te popelen om van start te gaan. Eerst kregen we
van Willem uitleg over het systeem waarmee de route gepijld was. Inmiddels realiseer
ik mij dat het voor mij verstandiger was geweest om hier wat geconcentreerder naar
te luisteren. Er waren kleine vierkante briefjes in drie kleuren. Rood betekende
rechtsaf. Geel links en wit rechtdoor. Daarnaast was er een routebeschrijving op
papier. Gezien de gemiddelde leeftijd van de aanwezige lopers zou dit echter betekenen
dat er naast de routebeschrijving ook een leesbril mee op pad moest en dat was wel
een beetje veel van het goede.
Na de startfoto (een startschot was niet verstandig
omdat dan de tennissers uit hun concentratie gehaald werden) zette de groep zich
in beweging. Meteen het bos in en bergop. Ik was van te voren al gewaarschuwd dat
dit een pittig loopje zou worden. Dit met name door de ruimschoots aanwezige heuvels.
Als echte Limburger nam ik dit met de gebruikelijke korrel zout. Ik bedoel Limburg
heeft heuvels en Nederland is zo plat als een dubbeltje (c.q. eurocent). Dit standpunt
kan dus de prullenbak in. Het hele parkoers was behoorlijk heuvelachtig en grandioos
mooi.
Binnen anderhalve kilometer vormde zich een kopgroepje bestaande uit Prisca
Vis, Willy Jonkers, Roger Kempinski en ondergetekende. Toch een hele eer voor mij
als recreantje dat ik achter drie van zo’n ultratoppers aan mocht bungelen. Ik moet
zeggen het was erg gezellig en ook heel handig om zo met z’n vieren te lopen. Er
is heel wat afgekeuveld en daarnaast vulden we elkaar ook perfect aan bij het vinden
van de routeaanduidingen. Daarnaast zat het tempo (circa 10,4 km/h gemiddeld) er
zeker gezien het zware parkoers behoorlijk in. Ook werd er volop genoten van het
schitterende landschap en de schitterende vergezichten.
Na circa 13 kilometer bereikten
we zonder ons een keer te verlopen de eerste verzorgingspost. Deze was meer dan rijkelijk
voorzien. Vlak voordat we de post bereikten vertelde Prisca over een loop waarbij
zij onderweg broodjes met salami kregen. Uiteraard kon ik het weer niet laten om
bij de verzorgingspost naar brood met salami te vragen. Na enig zoeken werd ik dan
ook op mijn wenken bediend. Is inderdaad best wel lekker. Voordat we konden vertrekken
moesten van Willem allemaal afzonderlijk in close-
Het genieten ging weer door
en heel snel kwamen wij op een punt waar wij al geweest waren, door de alertheid
van mijn medelopers werd voorkomen dat wij nogmaals van het eerste rondje konden
genieten. Ik was dus heel blij dat zij zo oplettend waren.
Na een klein stukje Duitsland
(te herkennen aan de goedkopere benzineprijzen) kwamen wij bij de tweede verzorgingspost
rond kilometer 26. Ook deze was weer zeer rijkelijk voorzien. Vooral de combinatie
van dropjes en cola is een absolute aanrader. Het mooie hiervan is binnen een kilometer
de koolzuur zich een uitweg uit het systeem verschaft. Hierdoor hebben je medelopers
mooi de zekerheid dat je nog bij ze in de buurt loopt.
Vrij snel hierna bereikten
we weer een verzorgingspost. Onze vrienden van de LAT die deze post bemensten complimenteerden
ons met het feit dat wij zo enorm snel al bij deze post waren. Complimenten zijn
altijd leuk maar toch begon er iets te knagen. Bij wijze van geintje zei ik iets
in de trant van dat we inderdaad nog maar vijf kilometer hoefden. Hierop werd gereageerd
dat het er nog een kleine zeven waren. Eerst dacht ik dat zij wel erg goed aan mijn
geintje meededen. Maar toen begon het mij te dagen dat zij dit serieus bedoelden.
Wij bleken dus bij de 55 kilometer post te staan. Achteraf viel bij mij het kwartje.
Willem had gezegd dat hij in plaats van de caférust rond kilometer 33 een aparte
mobiele verzorgingspost zou inrichten. Dus we konden ook helemaal niet na de tweede
post bij een wagenrust komen. Positief als we waren realiseerden wij ons dat we en
een extra portie cola etc. gekregen hadden en wat extra parkoers gekregen hadden.
Dus konden we eens kijken of we het laatst afgelegde stukje route omgekeerd konden
doen. Met andere woorden nu was rood linksaf en geel rechts maar wit bleef rechtdoor.
Dit is dus het onomstotelijke bewijs dat lopen ook goed is voor de hersens.
Toch was
het voor mij een raadsel hoe dit had kunnen gebeuren. We hadden geen briefjes gemiste
en ook nergens rechts en links verwisseld. Uiteindelijk kwamen we bij de boosdoener
er was een paaltje met zowel een rood als een wit briefje. Op het wit briefje stond
heel netjes “eerste keer rechtdoor”. Ondanks dat het voor ons de tweede keer was
dat wij hier kwamen gingen we toch maar rechtdoor. Vanaf dit punt ging het weer perfect,
totdat…..
Op een geven moment zagen wij voor ons midden op een rotonde Ria Buiten
staan. Wat attent dachten wij dat Ria daar gaat staan om ons de weg te wijzen. Helaas
was dit niet helemaal waar en stond Ria daar omdat ze op zoek was naar de route.
Het voordeel van een rotonde is dat je alle kanten uit kunt. Gelukkig kwamen er twee
wandelaars aan die ook op zoek waren naar de juiste route. Gelukkig hadden zij wel
de papieren routebeschrijving. Hieruit konden wij afleiden dat wij in de buurt moesten
zitten van de eerste Caférust. Nu gaat het in Nederland nog niet zover dat de kroegen
al op de verkeersborden aangegeven worden maar het centrum van een dorp wel. Dus
pure logica zou ons probleem wel oplossen. Even naar het centrum en dan de kroeg
opzoeken en dan zouden we weer op de goede route zitten. Gelukkig wisten we zelfs
de naam van het café. Inderdaad hadden ze verschillende horecagelegenheden, alleen
diegene die we zochten niet. Dus mochten we helemaal de andere kant uit. Toen we
de kroeg gevonden hadden kwamen we een paar andere lopers tegen. Die konden ons precies
vertellen waar Willem met zijn post stond. Dus op naar de volgende lading Cola. Deze
twee stunts bij elkaar hebben uiteindelijk voor minimaal 3,5 kilometer extra loopplezier
gezorgd. Bovendien werd ons gezelschap uitgebreid met Ria en waren we eindelijk gepromoveerd
van kopgroep naar groep. Het allermooiste vond ik echter de opmerking die Thijs Roest
na afloop maakte. Dit was de eerste loop waar hij als eerste binnenkwam zonder dat
hij de koplopers had ingehaald. Ik ben dan ook hartstikke trotst dat wij voor zo’n
unieke ervaring hebben kunnen zorgen.
Ondanks het feit dat drie keer scheepsrecht
is hebben we ons vanaf dat punt niet meer verlopen. Het was werkelijk een fantastische
tocht. Onvoorstelbaar hoe mooi de natuur in het gebied rond Berg en Dal is. Ik ben
zelfs midden door een kudde schotse hooglanders gelopen die heel rustig midden op
het pad lagen. Het zijn echt enorme horens die die dames en heren op hun hoofd hebben.
Ik ben dan ook maar wat blij dat het verhaal dat deze dieren alles wat rood is aanvallen
een fabeltje is. Ook ben ik midden door een grote kudde schapen gelopen. Toch heb
ik geen enkel moment aan grote marathons gedacht.
Dit zijn absoluut de loopjes die
ik zoek. Ik weet dat deze ondergrond mij absoluut niet ligt. Maar dit is mijn persoonlijke
invulling van het begrip uitdaging. Mijn enkels, met name mijn linker, laten dit
ook overduidelijk aan mij merken en zorgen er ook voor dat ik dit loopje de rest
van de week niet vergeet.
Ook het samenlopen met de wandelaars ging perfect. Wandelaars
en lopers gaven elkaar de ruimte, begroeten en moedigden elkaar steeds aan. Een klein
ding viel mij wel op. Wij liepen in een groepje van 5. De twee dames zweefden als
bevallige gazelles en groepje van 5.ed rond Berg en Dal is.rlopen. voor ons uit.
Wij drie mannen schokten daar een beetje achteraan. Ondanks dat wij alle drie heel
aardige kerels zijn, zijn wij toch niet moeders mooisten. Het bevreemde mij dan ook
dat regelmatig wandelaars vol bewondering opmerkingen maakten over mooie benen en
dat steeds tegen ons mannen en nooit tegen de dames deden. Dit was temeer opmerkelijk
daar de dames in shorts liepen en wij in lange tights.
Uiteindelijk kwamen wij als
groep na 7:01 uur (en twee keer de laatste verzorgingspost geplunderd te hebben)
weer bij het tennispark aan. Hier zat Willem op ons te wachten met onze finish certificaten
voorzien van de enkele uren eerder genomen actiefoto.
Wat kan een mens op een zonovergoten
zaterdag nog meer wensen. Een kilometertje of 65 gelopen. Een loeizwaar parkoers.
Leuke mensen ontmoet en van een geweldig mooi stukje Nederland genoten. Zodoende
ben ik ook blij dat voor ons dit feest een paar kilometer langer heeft mogen duren.
Willem
en vrienden van de LAT heel erg bedankt.
En dit was niet de finale nog het toetje
van Willem’s verjaardag want volgend jaar (waarschijnlijk op 19 april) beginnen we
gewoon weer opnieuw met Limburgs mooiste. Hoe meer ik hier over nadenk hoe logischer
ik het eigenlijk vind dat een loper met de staat van dienst van Willem ook iets organiseert
ter gelegenheid van zijn 51ste verjaardag. Dus……
Omdat het voor mij niet lukt om de
overweldigende indruk die alle het natuurschoon op mijn gemaakt heeft tot uitdrukking
te brengen verwijs ik naar mijn website waar een aantal door Willem gemaakte foto’s
staan. Daar staat tevens ook een animatie van de door mij daadwerkelijk gelopen route.
Henk
Geilen
Info provider loopplezier.tk
home.hccnet.nl/h.geilen/index.htm
Beste Willem
Even reageren op de twee eerste ultra lopen van mij op 7 juli en 13
oktober 2007.
Eerst even over rondje Amsterdam. Dit was voor mij de eerste keer
dat ik een 60 km liep. Deze loop was voor mij heel zwaar, maar ik heb toch veel kunnen
genieten en een stuk met Gijs kunnen meelopen.
Het weer was ook goed, het was warm,
heet, zo af en toe een beetje wind en dat was dan wel lekker. En met dank aan de
organisatie S.V.DE LAT, want de verzorging was perfect.
Nu over de loop in Berg En
Dal:
De loop van de waarheid.
Dit was een hele zware loop en op de 30 km had ik een
inzinking waardoor ik 1 km moest wandelen. Ik heb de Jungfrau marathon twee keer
gelopen, waarvan ik moet zeggen dat als ik deze weer zou doen dat ik hem met twee
vingers
in mijn neus kan lopen.
Want de loop in Berg en Dal was veel zwaarder.
Op de
45 km had ik ook een inzinking (toen moest ik ook 1 tot 2 km lopen), maar ik heb
toch heel veel van de natuur kunnen genieten en veel foto's gemaakt. De verzorging
was ook weer uitstekend, mijn dank. Daarnaast speelde het weer heel goed mee.
En Willem
jij trekt elke loper door je vele enthousiasme er door heen, een toffe peer ben je.
Voor mij was het wel weer een hele ervaring. Want zo af en toe even met de wandelaars
mogen mee lopen hoort er ook bij.
Jan, Mart, Wilem, ik hoop dat de vierjaargetijdenloop
volgend jaar weer terug komt, want dan wil ik ze allevier gaan lopen.
Ik wil toch
meer naar de ultralopen toe. Maar dan moet ik eerst zorgen voor vele km in de benen
te krijgen, want ik moet nog heel veel leren om een goede ultra-
Ik heb al vast de eerste zware
loop vastgelegd, de loop van Willem in Limburg: 70 km op 19 april 2008.
Groetjes,
Henk
Prins